Na 1 jaar terug met bloggen!

Eerst even terug naar de reisjes die we ermee gemaakt hebben. Vorig jaar het eerste weekend dat we ermee weg gingen was één nachtje in Breda, zodat we na een bruiloft met de fiets naar ons bed konden. Met aansluitend een paar daagjes naar Monschau in Duitsland. In de zomer hadden we 3 weken vrij, waarvan we besloten om er 2 te klussen aan ons huis en 1 week op vakantie te gaan. Dit reisje bracht ons in Oostenrijk, het Kleinwalsertal. Een prachtige tocht om te rijden. We vertrokken op zondag om vervolgens tot het zuiden van Duitsland door te rijden naar een eenvoudige camperplaats. De volgende ochtend bezochten we eerst een kloof op weg naar de eindbestemming Riezlern. Daar aangekomen bleek het een hele mooie terrassencamping met prachtig uitzicht over het dorpje. De smalle weggetjes in de bergen waren erg leuk om te rijden met de bus. Dat kan de camper trouwens prima aan, zonder problemen rijdt die omhoog en weer naar beneden. Op de terugweg naar huis hadden we ingepland dat we naar Europapark zouden gaan. We houden wel van het bezoeken van een pretpark met toffe attracties en dan bleek Europapark echt wel een super park te zijn! Van 9 uur 's ochtends tot 20 uur 's avonds beleefden we veel plezier, 1,5 meter afstand en andere beperkingen? Daar hadden we nog nooit van gehoord. 

Dit is allemaal nog super positief, maar helaas bracht een autotechnisch probleem toch soort van roet in het eten. Hoewel we er alleen maar om gelachen hebben. Op weg naar Europapark stond er opeens een bord langs de weg met "Umweltzone", ohjee, daar hadden wij nog geen sticker voor op de auto. Inmiddels was het 22.00 uur en besloten we even van de weg af te gaan en uit te zoeken hoe we verder konden rijden. Eenmaal op een parkeerplaats bij een hotel vlak langs de weg begon het avontuur... We stapten uit en wilden de bus op slot doen, dat werkte maar hij ging ook toeteren... Had ik al gezegd dat het tien uur in de avond was en we naast een hotel stonden? Oeps gênant! Nou de bus zat dus op slot en als we hem weer van slot wilde halen ging de bus weer toeteren, telkens weer. Nu hadden we onszelf ook nog buiten gesloten. (Nee ook het insteken van de sleutel in de deur werkte niet.) Gelukkig hadden we allebei onze telefoon vast, maar alle andere spullen lagen in de bus. Serieus, wat was hier aan de hand? We hadden geen idee. Het zou wel raar zijn toch dat de accu's opeens leeg zijn (na 600 km rijden) en dat de auto gaat toeteren bij willen openen?  Dus nee dat kon het haast niet wezen, hadden ook geen waarschuwingslampjes gehad. Toen de bus echt niet open wilde gingen we het hotel binnen, gelukkig was de receptie open tot 23 uur en was iemand zo vriendelijk ons te helpen. Maar wij slimmerds hadden natuurlijk geen pechhulp afgesloten bij vrienden ANWB. Dus ANWB zei ons vrolijk, bel zelf de ADAC en regel het maar met hun. Oke geen probleem, zo gezegd zo gedaan. Uiteindelijk na enkele pogingen een half uur later geregeld dat de ADAC zou komen. Dat zou nog wel een uurtje kunnen duren hoor, want het was druk en laat en blabla. Dus wij gingen maar op de stoep zitten voor het hotel, daar was een klein afdakje. Inmiddels was het donker, ging het regenen, konden we niet in ons busje en ook het hotel sloot zijn deuren voor ons. Na een kwartiertje buiten wachten drukte Ronald toch maar weer eens op het openen knopje, en warempel! De bus ging open!! Wat waren we daar blij mee zeg. Dus hup ingestapt en de motor startte meteen. Wij waren op weg, heerlijk. We hebben nog netjes even de ADAC afgebeld, dat was gelukkig geen probleem. De camping van Europapark kun je niet reserveren, het was hoogseizoen en inmiddels middernacht. Gelukkig wisten we dat er een overloadparkeerplaats was die als extra diende als de camping vol was. Met enkele voordelen: geen luidruchtige buren naast je, geen campingkosten en wel gebruik van sanitair. Prima voor ons dus! Alleen het probleem van op slot en van slot doen van de deuren keerde terug, inclusief zo nu en dan toeteren. Het bleef maar een mirakel. De bus hadden we 's nachts toch nog op slot gekregen van binnenuit. De volgende ochtend kregen we de bus ook weer op slot toen we wilden vertrekken. Dus wij genoten van een lange dag in Europapark, 's avonds zouden we wel weer zien hoe of wat. 

De daaropvolgende dag was zondag... Je raadt het al, de bus wilde niet starten en wij wilden naar huis. Of eigenlijk naar een verjaardag onderweg naar huis. Gevraagd bij de receptie naar de dichtstbijzijnde garage en gebeld (ook dit duurde weer een uur voordat je uiteindelijk iemand aan de telefoon had natuurlijk op zondagochtend...). Uiteindelijk een beste man gevonden die wel langs wilde komen om te kijken of hij het probleem kon achterhalen. Begin van de middag kwam hij langs. Hij sloot onze accu aan de zijne aan en ja hoor, de bus startte zonder problemen. Hij vroeg ons hoe ver we nog moesten, dus ja ongeveer 600 km. Hij zei nou dan moet je je motor gewoon laten draaien als je stopt en dan moet je thuis kunnen komen. Inderdaad dus slechte startaccu. Maar nog een probleempje, de tankdop kon je alleen verwijderen met sleutel, ontgrendelen en laten zitten gaat niet namelijk. En uiteraard moesten we nog eens tanken onderweg. Maar dat was misschien nog wel het leukste van alles. Bij het naar de toilet gaan onderweg lieten we netjes de motor draaien en gingen we om de beurt. Bij het tanken konden we niet anders dan de motor uitzetten en tanken. Wij slimme Hollanders deden of we van niks wisten haha! Ronald tankt, hij stapt vervolgens weer in en huh hij start niet? Hoe kan dat nou zeg? Wat raar! 

Ik naar het winkeltje, van jongens we hebben problemen. We hebben getankt maar nu start de bus niet meer. We kunnen niet wegrijden. Maarja die arme studenten achter de balie wisten er ook geen raad mee. Op dat moment draait er een VW busje het tankstation binnen, toevallig Nederlanders, fijn, communiceert makkelijk! Even informeren of zij ons op weg konden helpen met starten? Geen probleem, als wij maar wisten hoe het moest haha. Gelukkig weet Ronald dat wel, maar startkabels hadden we niet bij ons en die andere Nederlanders ook niet. Dus ik weer het winkeltje in, hebben jullie startkabels? Uhh geen idee zei student één, student twee zei nou ik zal eens even kijken. Ik keek in de winkel en zag ze hangen, zelfs extra dikke om een bussie aan te zwengelen. 40 euro. Dus ik tegen studentje één, goh he dit is wat we nodig hebben, moet ik het kopen of kan ik ze ook lenen? Nou lenen was geen probleem, als ik ze weer netjes terug in de verpakking zou doen. Zo gezegd, zo gedaan. Gestart en op naar huis! Uiteindelijk waren we pas ver in de avond thuis en was het verjaardagsfeestje natuurlijk alweer voorbij. Maar we hebben we gelachen met het toeteren, met de ADAC, de garagist die op zondagmiddag een paar Hollanders kwam helpen, de studenten in het winkeltje van het tankstation en natuurlijk samen :) 

Eenmaal thuisgekomen bestelde Ronald de volgende dag meteen nieuwe startaccu's en de daaropvolgende dag legde hij ze in de bus. Sindsdien rijdt hij weer als een zonnetje!!